برخی از عناوین مطرح شده:

(مرور جلسه قبل) تعریف برائت: ایجاد فاصله و دوری جستن، جدا کردن صف خود از صف دشمنان اباعبدالله (ع).

باید موضع خود در دفاع از اهداف حسینی و برای رسیدن به رزق و مقام برائت را مشخص کنیم. بایستی دشمنان اهل بیت(ع) را از نظر سیاسی، فکری، حزبی، جریانی، حقیقی و حقوقی و مصداقی شناخت.

باید بفهمیم با کدام برنامه و روش و نیرنگ و ترفند و توطئه و از طریق کدام رسانه و امکانات و فضا و مکان در حال تبلیغ و اجرا و عملیات روانی و دشمنی، علیه امام حسین(ع) و اندیشه حسینی و حسین زمان یعنی امام زمان(عج) و نائب ایشان (ولی فقیه) در حال فعالیت هستند تا بتوانیم به صورت متقابل، از همه اقدامات آنها با قلب و زبان و عمل، برائت بجوییم.

نباید با دشمنان امام حسین(ع) طرح دوستی و رفاقت ریخت. نباید به آنها اعتماد کرد. مثلاََ نمونه بارز و مصداق کاملاََ روشن، مذاکره و قرارداد ناصواب با دشمنان اسلام به نام برجام و تحمیل آن به مردم و نظام است. آنها با توهم برداشتن سایه جنگ، دل بستن به حل مشکلات کشور با کمک بیگانگان، اعتماد به وعده‌های دروغین دشمن، بی‌توجهی به نظر و امر و شروط رهبری و... در تله دشمن گرفتار شدند و خسارت‌های فراوانی به منافع ملت و عزت انقلاب وارد کردند و هنوز نیز فرافکنی می‌کنند. چراچنین شد؟ چون برائت نداشتند،چون دشمن را نشناختند، فاصله نگرفتند و اکنون نفوذ فرهنگِ پیوست برجام، در حال قتل‌عام فرهنگی و اقتصادی و امنیتی در کشور است.

برائت وظیفه و رمز نجات ملت حسینی از کید و فتنه و فریب یزیدیان زمان است.

راه نجات از توطئه‌های دشمنان دوری و برائت از آنها است. چگونه؟ زیارت عاشورا می‌فرماید: «وَ اَتَقَربُ اِلَي اللِه ثمَّ اِلَيكُمْ بِموالاتِكُمْ وَ مُوالاةِ وَلِيكُمْ»
با تقرب و پناهنده شدن و موالات با اهل بیت(ع) و ولیّ آنها، می‌توان از شر و توطئه‌های دشمنان نجات یافت و در امان بود.

برای عمل به برائت، نقشه راه اهل بیت(ع) پناه بردن به دامان آنها است نه دشمنانشان. متاسفانه برجامیان بر خلاف اندیشه حسینی و عزت ملت و ارزش‌های انقلاب، با نفاق و فریب خوردن و فریب دادن وارد این میدان شدند و خوشبختانه حقیقت زود آشکار و صحت فرمایشات نائب امام زمان(عج) مشخص و منافقین روسیاه شدند.

تعریف و مفهوم « مُوالاتِ وَلیِّکُم»:
ریشه موالات از ولایت (موالیه) از باب مفاعله است. یعنی ولایت و ولی‌فقیه یک دستور بدهند و ما عمل کنیم و نتیجه را عرضه کنیم. اگر نتایج را تایید کردند دنبال دستور بعدی باشیم. این موالاتِ با ولیّ، دائماََ باید برقرار باشد.

معنا و مفهوم «ولیّ»: سرپرست، نایب، مدیریت تحت امر، برنامه ریز، قائم‌مقام، ولایت اولیای خدا و... . اول باید ولیّ را شناخت. هر مرجعی ولیّ نیست. چند نفر هم نیستند، یکی است. موالات اولیائکم نیست، بلکه موالات ولیکم است. لحظه به لحظه باید گوش به فرمان ولیّ بود که ببینیم چکار باید کرد. گاهی باید سمعاََ و طاعتاََ گفت، گاهی باید ترویج کنیم و فریاد بزنیم و تبلیغ کنیم.

یکی دیگر از راه‌های برائت از دشمنان گریه است. گریه شیعه در مصیبت اباعبدالله(ع) و یارانش، اعلام موضع و برائت از اقدامات ظالمانه دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) است. گریه اعلام مظلومیت آل محمد(ص) به جهانیان است تا بدین‌وسیله تأثر قلبی و فطری و احساسی و عاطفی و معرفتی همه بشریت در اعصار و قرون تا قیامت را به دنبال داشته باشد تا ضمن اثبات حقانیت راه و جایگاه امام حسین(ع)، با دشمنان فرهنگ حسینی نیز مبارزه شده باشد.

زیارت اربعین نیز امتداد همین مکتب و فرهنگ و فراخوان آمادگی برای ترویج اندیشه حسینی و اعلام موضع برای آماده بودن و زمینه‌سازی ظهور و انتقام از دشمنان اهل بیت(ع) است. اعلام بیزاری از یزیدیان زمان و شمرها و عمرسعدهای زمانه است. اعلام این حقیقت و واقعیت است که: «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند».

اربعین، امکان و بهانه و فضا و هدف و زمانی انتخاب شده و حساب شده برای توسل و تقرب و موالات ولیّ و اظهار برائت است.

زیارت عاشورا و راهپیمایی اربعین بدون موالات ولیّ و برائت، معیوب، بی خاصیت، انحرافی و جعلی است. موالات ولیّ در هر زمان و مقطع و مکان باید باشد و فقط شعار زبانی نیست. بایستی عملاََ حمایت و دفاع و با جان و مال، قدم و قلم و زبان از ولیّ و راه پیروان او در جبهه حق، پشتیبانی و یا از دشمنان و پیروان و دوستان دشمنان، برائت و بیزاری جوییم.

قبولی زیارت‌ها بستگی به موالات ولیّ دارد. زیارت بامعرفت و بصیرت یعنی همین. زیرا با داشتن موالات با ولیّ، هم خود ولیّ را شناختیم (معرفتکم) و هم دشمن او را شناخته و برائت می‌جویم (و باالبرائه من اعدائکم) و هم دوستان او را (معرفه اولیائکم) شناخته‌ایم...

هنگامی لبیک ما به ندای هل من ناصر امام حسین(ع) صادقانه تلقی و مورد قبول واقع می‌شود که حداقل دو شرط داشته باشد:
۱- ما اهل برائت از دشمنان امام حسین(ع) تا روز قیامت باشیم و لازمه این برائت، شناخت دشمنان امام حسین(ع) در هر زمان است.
۲- اهل موالات ولیکم باشیم.

این دو موضوع فقط فردی و قلبی و شخصی و پنهانی نیست، بلکه آشکار و عمومی و اجتماعی است و از طریق تریبون‌ها، راهپیمایی‌ها، هیات و روضه‌ها، مساجد و محافل مذهبی، عزاداری‌ها، رسانه‌ها، مطبوعات و کتاب، هنر و فیلم و... در ایام الله، محرم و صفر و اعیاد مذهبی و... قابل ترویج و اقدام و اعلان است.

اگر کسی با ولیّ موالات نداشته باشد روزی ۲۰۰هزار بار هم زیارت عاشورا بخواند فایده ندارد!

بحث "موالات ولیکم" یا "برائت" یا "تقرب" فقط با تکرار زبانی حاصل نمی‌شود و نشانه و شاخصه دارد. نیاز به حرکت و عمل و موضع‌گیری و تلاش و تدبر دارد. زیرا هر کدام یک سبک زندگی مرتبط با هم است.

موالات ولیّ، نقشه راه برای فاصله گرفتن از دشمنان است.

گستردگی برائت تا مرحله‌ی «بالبرائه من اعدائکم والناصبین لکم الحرب» امتداد دارد. با گفتن و تکرار این فراز، حمله ناصبین دفع نمی‌شود و باید مثل مدافعین حرم، صادقانه به میدان نبرد و دفاع از راه و مرام و اندیشه و مضاجع شریف آل الله قدم گذاشت.

این دفاع و حرب گاهی نظامی، گاهی امنیتی، گاهی فرهنگی و جنگ نرمی، گاهی اقتصادی و... می‌باشد.

زیارت عاشورا آموزش می‌دهد که شیعه حسین(ع) باید در هر میدانی که لازم باشد آماده جنگ با مهاجمین و اشغالگران و حرامیان و داعشیان مرزهای فیزیکی و معنوی و ایمانی اسلام و اهل‌بیت(ع) باشد.

ما که دستمان به اهل بیت(ع) وامام زمان(عج) نمی‌رسد، اما دست ما به ولیّ آنها یعنی پرچم ولی فقیه می‌رسد و زیر این پرچم بایستی از دشمنان برائت بجوییم تا در دنیا و آخرت، خود و جامعه را نجات دهیم.

مثلاََ یک کار خوب دولت فعلی به شرط اینکه عمل کنند این بود که در شراکت با روسیه و ترکیه، برای حذف دلار در معاملات تجاری بانکی اقتصادی، در حال اقدام هستند که مصداقی از اعلام برائت است.

جمع بندی بحث:
اول باید در برابر اباعبدالله(ع) تسلیم باشیم: السلام...
بعد آرزو کنیم کاش ما هم روز عاشورا بودیم و کمک می‌کردیم: یا لیتنی کنت معک...

اگر سلام و ارتباط حقیقی باشد، نشانه‌های "انی سلم" و "سلام" در وجود ما ظاهر می‌شود. سپس برای درجا نزدن و عقب نماندن از قافله نصرت اهل بیت(ع)، بایستی به وسیله برائت از دشمنانشان و نجات خودمان، به اهل‌بیت(ع) متقرب شویم.

با رفتار و موضع‌گیری به موقع و امر به معروف و نهی از منکر، باید خط خود را از سبک زندگی دشمنان جدا کنیم. در هنر، اقتصاد، فرهنگ، سیاست، خانواده، کسب و کار، عروسی، عزا، لباس و پوشش، حجاب و عفت و... . وقتی در این مسیر باشیم به مقام تقرب می‌رسیم و باید برای این توفیقات مدام تقرب جست.

در این تقرب، "موالات ولیکم" نیز برجسته است و شرط اصلی تقرب و قدمِ صدق است.

حالا که اهل بیت(ع) در دسترس ما نیستند، طبق دستور خودشان در دوران غیبت و انتظار، به ولیّ آنها تقرب می‌جوییم و طبق دستور ولیّ حق، یعنی ولی فقیه زمان عمل می‌کنیم و تحت ولایت و موالات با او، با ناصبینِ مقابل او یعنی آمریکا، اروپا، وهابیت و داعش نیز وارد حرب می‌شویم و از دوستی و مراوده و هرگونه مذاکره با آنها پرهیز و بر اساس سوره کافرون و اصل «اشداعلی الکفار رحما بینکم» از دشمنان و دوستان و اتباع و اشیاع آنها اگر چه نمازخوان‌های عمر سعد صفت باشند، بر اساس میزان حال فعلی افراد است، نیز برائت می‌جوییم.

از نشانه‌های دیگر برائت، نترسیدن از توپ و تشر دشمن، ملاک ندانستنِ نظر آنها در امور داخلی کشور و حتی در مقالات علمی خودمان و جلوگیری از نفوذ فرهنگ‌ و نظامات دشمن و معرفی نظامات اسلام است.

همچنین با خودی‌ها و آحاد ملت حسینی، هم‌نوایی می‌کنیم و طبق دستور ولیّ، به نقاط قوت و استعدادها و ظرفیت‌های درونی ملت و جوانان و وعده‌های الهی تکیه و اعتمادمی کنیم.