بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

 

عزیزان صدقه را برای شرکت در مجلس حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها را فراموش نکنند. شاید خشمگین‌ترین حالات شیطان به خاطر تشکیل مجالس منصوب به حضرت فاطمه سلام الله علیها باشد، لذا اگر شرکت کردید و دیدید که حواستان دائماََ پرت است یا دچار روحیات متضاد و اختلافات شدید یا حادثه‌ای رخ داد و نتوانستید شرکت کنید، یک دلیلش همین تصرفات شیاطین است.

این چهارده صلواتی که در آغاز جلسات می‌فرستیم برای این است که درهای آسمان را بر قلبهای ما باز کنند و قفلهای قلب ما برداشته شود، گوش و چشم و فهم قلب ما باز شود.

خروجی این نکات چیست؟ در روایات می‌فرماید:

«مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ» (زیارت امین الله)

زیارت امین الله مستندترین زیارت است، همه ائمه اطهار می‌خواندند. با خواندن آن یکدفعه عاشق اهل بیت (علیهم السلام) می‌شویم. اگر عاشق اهل البیت شدی، بدان که این روزه‌ها دستت را گرفته.

اگر هم بخواهی بفهمی این دوستی، القائات نفسانی است یا حقیقی است، در ادامه می‌فرماید:

«مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ» (زیارت امین الله)

می‌بینی اولیاء خدا هم تو را دوست دارند. دستت را می‌گیرند و کمکت می‌کنند.

یک خروجی این شد که قلبتان مملو از محبت اهل بیت است. اگر به شما بگویند: در همین مجلس مقام معظم رهبری می‌خواهند بیایند، شما می‌توانید بی‌تفاوت باشید؟! تمام ذهنتان متوجه این امر می‌شود.

وقتی «مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ» بشویم، آرامشی همراه با شوق انسان را می‌گیرد. در طرف دیگر هم نشانه‌هایش را می‌بیند، که اولیاء خدا هم به او توجه دارند. خیلی‌ها هستند که آیت الله بهجت را ندیده‌اند ولی وقتی اسم ایشان را می‌شنوند، قلبشان مالامال از محبّت نسبت به ایشان می‌شود.

«إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» قطعاً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‏‌اند، به زودى خداى‏ رحمان براى آنان محبتى قرار خواهد داد (مریم:۹۶)

خداوند برای آنان "وُدّ" قرار می‌دهد. "وُدّ" و "وَداد" یعنی حب و دوستی شدید.

خداوند عطر دوستی شدید را در وجود آنها قرار می‌دهد. عطر محبت اهل بیت را در وجود آنها قرار می‌دهد. این فرد اگر شامل وُدّ شود، اسم خداوند که می‌آید نسیم ملایم رحمت را حس می‌کند. مثل کسی که در گرما گیر کرده، ناگهان متوجه می‌شود هوا بهتر شد! خنک شده، نسیم رحمت را حس می‌کند. "سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا".

بعد از یک ماه روزه‌داری، الان موقع مزد است. بحثی در گذشته در مورد وسیله بودن روزه بیان شد:

«وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعينَ» (بقره:۴۵)

کمک بگیرید از نماز و صبر که یعنی روزه، تا به مقام خشیت برسید. برای رسیدن به مقام خشیت باید از نماز و روزه کمک گرفت. اگر خداوند به شما خشیت داده باشد، در دلت می‌توانی آنرا حس کنی.

صبر و صلاه آسانسوری می‌شود که می‌برد تو را تا مقام خشیت. از این آیه چند نتیجه می‌توانیم بگیریم.

یک: صبر و صلاه ابزار هستند. به نماز و روزه خالی نمی‌توان اکتفاء کرد. حتی شب احیاء هم وسیله است. باید مثل ابزار از آنها کمک گرفت. زیرا فرموده "اِسْتَعينُوا". برای غیر اولیاء الله می‌فرماید: خودتان را با نماز روزه گول نزنید. اگر از اینها کمک گرفتید و به مقام خشیت و وَداد رسیدید، یعن نماز و روزه هایتان موثر افتاده است. اگر هم نرسیدید، یعنی همان وضع قدیم را داشتید، تاثیری نگذاشته!

می‌گویند ملانصرالدین، به سنگ بزرگی رسید، گفت من از این سنگ می‌فهمم که قدرتم سرجایش هست و تغییری نکرده، گفتند چطور؟ گفت: من از بچگی این سنگ را دیده بودم، آن موقع نمی‌توانستم بلند کنم ،حالا هم نمی‌توانم! معلوم می‌شود که من قدرتم تغییری نکرده است!!

نماز و روزه ما مثل حال ملانصرالدین است، تغییری نداده به ما! نماز عید فطر که خواندن آن زیر آسمان و در صحرا سفارش شده، انسان را متنبه می‌کند، مومن آتش می‌گیرد از این حرفها، اگر نماز و روزه من کاری نکرده باشد چه کنم؟ به چه کسی پناه ببرم؟ مثل امام رضا علیه‌السلام که پابرهنه حرکت کردند، او هم پا برهنه می‌دود به سوی عرصات نماز عید فطر. تا بگوید ای خدا!

«أَدْخِلْنِي فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ أَخْرِجْنِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ» (دعای قنوت نماز عید فطر)

با تمام شدن ماه مبارک من چه کنم؟ تغییری که نکردم؟! 

«إِلَهِي وَرَبِّي مَنْ لِي غَيْرُكَ أَسْأَلُهُ كَشْفَ ضُرِّي وَ النَّظَرَ فِي أَمْرِي‏» (بخشی از دعای کمیل)

غیر از تو چه کسی هست، که به داد من برسد؟ با این وضع خودم، من چطور به ملاقات تو بیایم؟

اعمال صالحه موجب می‌شود که وُدّ و وَداد در قلب و روح ما جای بگیرد. می‌بینی که در و دیوار مجالس حضرت زهرا(س) را دوست داری، ذکر و یاد حضرت زهرا(س) را دوست داری، محبین حضرت زهرا(س) را دوست دارید. حال چنین شخصی حال وَداد است؛

«به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست، عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست»

من دنیا را الکی دوست ندارم، خودم را نمی‌خواهم غرق دنیا کنم. چون این جهان از جانب آن مولاست و اینها آثار و یادگار آن مولاست، اینها را دوست دارم چون آن مولا را دوست دارم. وَداد و دوستی تمام زوایای زندگی او را در بر می‌گیرد. تنهایی‌ها و غصه‌ها و شادی‌های او را می‌گیرد.

به چیزی شادتر از وداد دل خوش نمی‌کند، به غمی بیشتر از غم نداشتن وداد گرفتار نمی‌شود.

وداد خروجی ماه رمضان است، کسی که ماه رمضان را پشت سر گذاشته باشد و هنوز کینه داشته باشد، هیچ ارزشی ندارد. معلوم می‌شود تا حالا الکی روزه گرفته است، روزه اصلاحش نکرده است، روضه هم که می‌رود می‌خواهد حاضرین را شناسایی کند! تنها چیزی که یادش نیست حضرت زهرا (سلام الله علیها) است، در مجلس حضرت زهرا هم اسیر نفس و شیطان است.

 

«وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ في‏ لَحْنِ الْقَوْلِ» (محمد:۳۰)

ازحرف زدن بعضی از اینها می‌فهمی که چه موجودات پستی هستند! بعضی از مجالس ختم را دیده‌اید، اهل دنیا کنار هم می‌نشینند، اشاره می‌کند که فلانی؛ معاون وزیر، مدیر کل، هنرپیشه، یا... است. ای انسان بیچاره؛ فلانی مرده، در آن دنیا گرفتار است، حواست را جمع کن، اینجا مجلس ختم است.

مجلس ترحیم یعنی تقاضای رحمت از جانب حقتعالی برای آن مرده و زنده‌ها. این انسان بیچاره مجلس ترحیم را تبدیل می‌کند به مجلس تحریم! می‌پرسد: نهار کجا می‌دهند؟ سخنران که اسم همه را آورد و تشکر کرد، اسم من را نیاورد و من هم می‌روم! چنین انسانی چیزی از مجلس ذکرو ترحیم نمی‌فهمد.

برای ماه مبارک رمضان خودشان فرموده‌اند: دستهای شیاطین را می‌بندیم و دیگر زورشان به شما نمی‌رسد، منظور این نیست که بی تفاوت و همینجوری بنشینیم او هم توان منحرف کردن ما را نداشته باشد، بلکه یعنی؛ اگر تو بخواهی سوی خدا بروی، او دیگر نمی‌تواند تو را متوقف کند. اگر به سوی خدا حرکت نکنی در همان مجلس ترحیم هم بالاترین شیطنت‌های خودش را می‌کند!

این نماز و روزه خروجی دارد؛ اول: «مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ» و «سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» در آیات و روایات معتبر آمده، قلبش مالامال از عشق می‌شود، در مجالس هم که می‌رود، نگاه می‌کند تا عاشقان و گریه کنان خالص اهل بیت را پیدا کند تا ملازم او شود، دنبال "صَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ" می‌گردد.

اگر کسی محبت اهل بیت را درون سینه‌اش نریخته باشد، در مجالس دنبال متمکنان و ثروتمندان و... است، چنین انسانی دنبال "صَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ" نیست دنبال "صَفْوَةِ اَهلِ الدُّنیَا" می‌گردد!

اولین نشانه قبولی و نتیجه دادن این نماز و روزه‌ها این است که نوری در قلب خودش می‌بیند:

«جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشي‏ بِهِ فِي النَّاس‏» (انعام:۱۲۲)

زمین برایشان نورانی می‌شود، تا قبل از آن تاریک و همیشه دنبال زد و بندهای سیاسی و صنفی بوده! از این به بعد دیگر درست می‌شود، به حرف‌های دیگران هم توجهی نمی‌کند، به دنبال نور حضرت زهرا(س) می‌گردد.

دنبال توشه گرفتن از نور و عطر و ذکر و فکر و معرفت حضرت زهرا(س) می‌گردد. کاسه قلبش را گرفته ببیند چیزی درون آن می‌ریزند؟ حال و هوایی دارد،

«اللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِينَ إِلَيْكَ وَالِهَةٌ وَ سُبُلَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ شَارِعَة» (زیارت امین الله)

دلهای عاشقان نتیجه می‌گیرند، ببین تو این نتیجه را داری؟ واله شدی یا نه؟ "وَالِهَةٌ" یعنی شِیدا. فرزندش به جبهه یا اتاق جراحی یا خدمت سربازی می‌رود، خیره خیره نگاه به فرزندش می‌کند، این آدم شیداست، قطار و هواپیما و بیمارستان و آدمها را نمی‌بیند! می‌گوید: من بدون این چه کار کنم؟!

شاخص‌های قبولی نماز روزه این است که راه را پیدا می‌کنی. قبل از ماه مبارک به دنبال راه و چاه بود، اما در ماه مبارک به یقینی می‌رسد که به روشنی حقیقت را می‌بیند.

یکی از علاقمندان گفت: اگر این رهبر در حادثه کربلا به جای حضرت مسلم ابن عقیل بود، نمره‌شان کمتر از حضرت مسلم بود؟! گفتم: والله نه. علمشان اگر بیشتر نباشد کمتر نیست. تقوایشان هم اگر بیشتر نباشد کمتر نیست، معرفت و شجاعتشان هم اگر بیشتر نباشد کمتر نیست. یکدفعه گفت: این می‌شود نایب خود امام زمان. ما نواب خاص را چهار تا می‌دانیم؛ از حسین ابن روح نوبختی تا ... ایشان گویا نمره‌شان از آنها بیشتر است! گفتم این علامت ظهور است، ما غافلیم! ولیِّ اول امام خمینی(ره) بود که هیچ کسی به پایشان نرسید، ولیّ دوم هم ایشان است که به ترتیب ظهور می‌کنند و تمهید مقدمات ظهور را می‌کنند.

امام زمان(عج) که وسط یک مشت دشمن ظهور نمی‌کند، نادانها و کسانی که می‌خواهند به پای آمریکا بیفتند، که یار امام زمان نمی‌شوند! اصحاب امام زمان(عج) یکی یکی ظهور می کنند و مقدمات را فراهم می‌کنند. اینقدر سفارش به انتظار برای ظهور شده برای همین است، یعنی با یارانشان دست به دست هم بدهیم و در برنامه‌ها و مبارزه‌های ایشان هماهنگ شویم، شما هم قیام کنید و یار ایشان بشوید و مقدمات ظهور را فراهم کنید.

حضرت از ما بی‌عرضه‌های تنبل و نادان می‌خواهد انسان‌های فهمیده بسازد. ولیِّ آن حضرت ظهور کرده است، حقیقتاً عرض می‌کنم که اعتقاد من این است که این مرد ولیِّ دوم امام زمان است، ممکن است تعدادی دیگر هم بیایند. تمام ویژگی که همراهان حضرت باید داشته باشند ایشان دارد از علم و تقوا و معرفت و ساده زیستی و... من چقدر باید بی معرفت باشم که افراد دیگر را کنار ایشان بگذارم؟! مثل ایشان در بین آخوندها و دانشگاهی‌ها و سیاست‌مدارها و... نداریم.

وجودشان متصل به محبوب است، به چشم یک سیاستمدار معمولی به ایشان نگاه نکنید.

یکی از نشانه های قبولی روزه من "مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ" است. یعنی اول من اولیاء خاص را می‌شناسم بعد هم محب ایشان می‌شوم. طبق نصوص روشنی که داریم ایشان(مقام معظم رهبری) ولیّ امام زمان(عج) هستند و قلب من باید نسبت به محبت این ولیِّ موج بزند.

باید بدانم با کی طرف هستم؟

«مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ، صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلَائِكَ، شَاكِرَةً لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِكَ»

به پای این حرف هم پایداری کنم و هزینه آنرا بپردازم. و از این همه عنایت هم شکر کنم.

 

«ذَاكِرَةً لِسَوَابِغِ آلَائِكَ مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِك‏»

اینها شاخصه‌های قبولی نماز و روزه است. اینها وسیله و ابزار هستند و برای اولیاء خدا هدف هستند و موضوعیت دارند. به محض اینکه وارد وادی صوم شدند پرده‌ها کنار می‌رود. نص قرآن است:

«وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعينَ» (بقره:۴۵)

از این صبر و صلات کمک بگیرم تا به مقام خشیت برسم. اما اولیاء خدا اینگونه نیستند به محض اینکه وارد وادی صوم و صلات شدند، وارد خشوع می‌شوند، در بهشت خشیت متنعم می‌شوند. بعد از نماز و روزه ما باید ببینیم حال خشیت برای ما حاصل شد یا نه؟

اگر به آن حال نرسیم، یعنی معطل هستیم و به جایی نرسیده‌ایم. می‌فرماید:

«أَدْخِلْنِي فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ» (دعای قنوت نماز عید فطر)

هرچه خیر است، من باید آنجا باشم. بالای کارنامه نشانه کسانی که قبول شده‌اند را نوشته‌اند. اگر این مشخصات را نداری بیچاره هستی.

«وَأَخْرِجْنِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ» (دعای قنوت نماز عید فطر)

ببین هیچ شری در وجودتان نیست؟ نه حسادت، نه عداوت، نه تکبر، نه خودخواهی، نه خود محوری، نه ... هیچ بدی نباید در وجود ما باشد.

اینها نشانه است که نماز و روزه‌ات فایده‌ای داشته یا نه. کار دین شوخی که نیست. اگر نتیجه داشته باشد، موج محبت اهل بیت در قلبت وارد می‌شود.

بخاطر محبت ولی فقیه، (سر خُم می سلامت شکند اگر سبویی) اگر برادرت هم شهید باشد، پسرت تکه تکه شده باشد به ولیِّ خودت نگاه می‌کنی، اگر او سالم باشد، خدا را شکر می‌کنی.

«اللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِينَ إِلَيْكَ وَالِهَةٌ» (زیارت امین الله)

این شرح حال کسانی است که صبح روز عید فطر به نماز می‌روند، تصنعی نیست، به خودشان رسیده‌اند که این حال برایشان پیدا شده است.

 

«وَ سُبُلَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ شَارِعَةٌ وَ أَعْلَامَ الْقَاصِدِينَ إِلَيْكَ وَاضِحَةٌ» (زیارت امین الله)

دیگر راه برایت روشن می‌شود، متحیر و شکاک نیستی.

 

«وَأَفْئِدَةَ الْعَارِفِينَ مِنْكَ فَازِعَةٌ» (زیارت امین الله)

عشق و شور عجیبی سرا پایت را می‌گیرد. با آه و گریه راه را ادامه می‌دهی.

 

در راهپیمایی اربعین نیمه‌های شب نزدیک کربلا رسیدیم، صداهای انفجار می‌آمد، نورشان هم دیده می‌شد که خیلی فاصله نداشت، جمعیت مثل رودخانه‌ای که آرام آرام حرکت می‌کند، راه می‌رفت، این خوبان هم آرام ذکر می‌گفتند تا کسانی که خواب هستند و استراحت می‌کنند بیدار نشوند.

وقتی این نور و انفجار را می‌دیدند کفشهایشان را در می‌آوردند و می‌دویدند! از یکی از آنها پرسیدم چرا می‌دوید؟ گفت: می‌ترسیم دیگر از این انفجارات نشود!! ما از سهممان جا نمانیم! شاید چیزی هم به ما برسد! حسرت می‌خوردند که چرا آنها شهید نشدند!

«وَأَصْوَاتَ الدَّاعِينَ إِلَيْكَ صَاعِدَةٌ»

صدای دعا و ناله اینها به آسمانها رفته، آسمانها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

 

«وَأَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ»

ملائکه فوری به هم می‌گویند: در حالی که اینها خواب هستند، برای ورود اینها درها را باز کنید. برای مژده شهادت می‌دوند، می‌خواهند عقب نیفتند.

 

«وَدَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَةٌ وَتَوْبَةَ مَنْ أَنَابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ وَعَبْرَةَ مَنْ بَكَى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ»

این واضح است که سِرّ و رمزی هست که شهادت حضرت مولی و شبهای قدر در ماه مبارک رمضان است.

 

بهترین زمان خواندن زیارت امین الله که برای حضرت مولی است در ماه رمضان است. مشخصاتی هم که بیان می‌شود، مخصوص کسانی است که نماز و روزه‌شان قبول شده است، نه مانند من که فقط تشنگی و گرسنگی کشیدم.

ببینید از این ابزار استعانت جستید؟ ببینید به مقام خشوع رسیدید؟ مقام خشوع را در زیارت امین الله اینگونه نشان داده.

ما باید یک نورانیتی در خودمان حس کنیم که شاخصهایی دارد:

یکی این است که یاران امام زمان(عج) را بشناسیم، نه به اسم و فامیل، بلکه ببینیم حالشان چه حالی است.

دوم اینکه "مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ" بشویم.

سوم اینکه "مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ" بشویم.

چهارم اینکه جزو مُخبِتین و واله شیدای اهل البیت بشویم.

به جایی می‌رسیم که؛

«وَجَوَائِزَ السَّائِلِينَ عِنْدَكَ مَوْفُورَةٌ»

جایزه هم می‌دهند، سفره‌ها برایمان پهن کرده‌اند، چشمه‌های گوارای پر آب را برایمان فراهم کرده‌اند، غذاهای نورانی برایمان فراهم کرده‌اند، این‌ها شاخص است.

زیارت امین الله حرف امروز است، یعنی روز آخر ماه مبارک رمضان، تو عاشق مولایت که در این ماه شهید شد هستی، زائرین مولایت اینگونه هستند، توهم اینطوری هستی؟! اگر نیستی باید به داد خودت برسی.

خودت را به نادانی نزن که فکر کنی تنها با نماز و روزه مشکلت حل می‌شود. خروجی باید داشته باشد، چون فرمودند: "وَاسْتَعينُوا". در آخر ماه مبارک می‌پرسند؛ استعانت جستی؟ چطور از ماه مبارک کمک گرفتی؟ پس چرا هیچ خشیت و خشوعی در تو پیدا نیست؟

در حالیکه نشانه قبولی را خشیت  فرموده‌اند: "وَإِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعينَ" اگر خاشع بودی این حال را داشتی، برای کسانی که خاشع نیستند، این حال پیدا نمی‌شود.

خودشان فرموده‌اند:

«وَدَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَةٌ»

مثل کرم ابریشمی که با پوست اندازی پروانه می‌شود، حالا دیگر می‌تواند پرواز کند، بسیار هم زیبا شده است.

«وَتَوْبَةَ مَنْ أَنَابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ وَعَبْرَةَ مَنْ بَكَى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ وَالْإِغَاثَةَ لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ وَالْإِعَانَةَ لِمَنِ اسْتَعَانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ وَعِدَاتِكَ لِعِبَادِكَ مُنْجَزَةٌ وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقَالَكَ مُقَالَةٌ وَأَعْمَالَ الْعَامِلِينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ وَأَرْزَاقَكَ إِلَى الْخَلَائِقِ مِنْ لَدُنْكَ نَازِلَةٌ وَعَوَائِدَ الْمَزِيدِ الیهِمْ واصلةٌ وَذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرِينَ مَغْفُورَة وَ حَوَائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ وَ جَوَائِزَ السَّائِلِينَ عِنْدَكَ مَوْفُورَةٌ وَ عَوَائِدَ الْمَزِيدِ متواترةٌ وَ مَوَائِدَ الْمُسْتَطْعِمِينَ مُعَدَّةٌ»

 

سفره را آماده کرده‌اند و انداخته‌اند.

«وَمَنَاهِلَ الظِّمَاءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَةٌ»

ای تشنگان مغفرت و نور رحمت، چشمه‌های جوشان رحمت، پر آب و آماده برای شماست.

اینها نشانه‌ها و شاخص‌ها هستند، اذکاری برای تکرارِ خشک و خالی نیستند، به کَرَم و معجزه امیرالمومنین علیه السلام زائر آن حضرت در هرجا و هر حالی که باشد درها برایش باز می‌شود و این فرازهای زیارت برایش اتفاق می‌افتد، اگر این اتفاقات برایت نیفتاد در نماز عید فطر آنقدر باید اشک بریزی تا جان تسلیم کنی، تا شاید ببخشند، تا آینجا رسیده‌ای و چیزی نصیبت نشده!

نماز عید فطر چند مقام دارد: "جَوَائِزَ السَّائِلِينَ" کسانی که کار نیک کرده‌اند، "إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا" در نماز می‌بینیم که فرش‌های نماز را می‌خواهد ببوسد، عاشقانه به نمازگزاران نگاه می‌کند، تمام هستی برایش زیبا می‌شود.

جایزه آنهایی که عمل کرده‌اند، وَداد است. حُبّ حقیقی اهل‌البیت، جایزه است.

برای افرادی هم مانند من، که عادت نکردیم عمل خالص انجام بدهیم، می‌بینیم که هیچ کدام از اتفاقات زیارت امین الله برای ما نمی‌افتد.

نماز و روزه تغییری در او درست نکرده‌اند. آنجا جای گریه و زاری و التماس است.

خدای کریم و رحیم این نماز را برای دو منظور گذاشته است، یک طرف آن برای جایزه و در طرف دیگر برای اورژانس، آنهایی که مانند من هیچ کاری نکرده‌اند، به سرعت باید با این کشتی‌های نجات حرکت کنند که نجاتشان بدهد. (سوار این اوژانس بشوند)

«ومَوَائِدَ الْمُسْتَطْعِمِينَ مُعَدَّةٌ وَ مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ مُتْرَعَةٌ اللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ اقْبَلْ ثَنَائِي وَ اجْمَعْ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَوْلِيَائِي»

این مقاماتی است که به کسی که صبر و صلاتش را خاشعانه در این ماه انجام داده، می‌دهند.

بحث هفته قبل این بود که نماز و روزه برای غیر اولیاء الهی طریقیت دارد، و ابزار است و در آیه آمده است که: واستعینوا؛ کمک بگیرید، مواظب باشید نماز و روزه برای ما هدف نشود، ابزار و وسیله هستند که کمک بگیریم از آنها.

ولی برای اولیاء خدا هدف است، آنها تا وارد وادی نماز می‌شوند، تا وارد وادی صوم می‌شوند، تمام درها به رویشان باز می‌شود. نباید کسی در این عالم بماند که من دوستش نداشته باشم، چه برسد به اینکه، کینه او را داشته باشم.

اولیاء خدا را باید بشناسم. بچسبم به دامنشان. متاسفانه مسئولان، ثروتمندان و گردن کلفتان را کامل می‌شناسم اما اولیاء را نمی‌شناسم، خسر الدنیا و الآخره می‌شوم.

نتیجه نماز و روزه این است که اول معرفت به اولیاء خدا پیدا کنم، و بعد اظهار محبت، قلبم را محبت آنها پر می‌کند. و بعدش حس می‌کنم زمین و آسمان من را دوست دارند.

"مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ"

از آن به بعد من هستم و خدای من، برای وصول به محبوب همه سختی‌ها را تحمل می‌کنم؛

صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلَائِكَ، شَاكِرَةً لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِكَ ذَاكِرَةً لِسَوَابِغِ آلَائِكَ مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيَا بِحَمْدِكَ وَ ثَنَائِكَ

ببین بعد از ماه مبارک رمضان اینها را داری؟ به حمد و ثنای الهی مشغول شده‌ای؟ بازار و سرِ کار و کاسبی و اداره می‌روی ولی برای دنیا یقه چاک نمی‌دی، هرچه پیش آید خوش آید. فرزند و نوه و خانواده را هرچقدر می‌خواهی دوست داشته باش، ولی نکند خواسته اینها برای تو مقدم بر خواسته خداوند باشد.

اینها معنی "وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ" که بعد ما را به خشوع می‌رساند.

 

 

۲۴خرداد ۹۷

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم